رئیس مرکز نظام ایمنی هستهای کشور در خصوص ارتقاء عضویت جمهوری اسلامی ایران در کمیته علمی بررسی اثرات تشعشعات هستهای از وضعیت ناظر به عضویت دائم توضیح داد: با پیگیریهای مکرر مرکز نظام ایمنی هستهای کشور در سازمان انرژی اتمی و وزارت امور خارجه، در سال ۲۰۱۷ درخواست ایران جهت عضویت در کمیته مذکور به همراه سه کشور نروژ، امارات متحده عربی و الجزایر پذیرفته شد و بر اساس قطعنامه ۷۶/۷۲ مجمع عمومی سازمان ملل متحد از کشورهای متقاضی درخواست شد تا یک نفر دانشمند مرتبط را به عنوان ناظر برای یک دوره ۴ساله معرفی کنند تا بر اساس روش اجرایی عضویت در کمیته و بر مبنای حضور مفید و موثر کشورهای عضو در فعالیتها، پس از دوره ۴ ساله، در خصوص عضویت دائمی آنها تصمیمگیری شود.
معاون رئیس سازمان انرژی اتمی افزود: از سال ۲۰۱۸ نماینده ایران بعنوان عضو ناظر در جلسات کمیته حاضر میشود و فعالیتهای علمی و پژوهشی مرتبط با پرتوگیری شغلی و پزشکی در سطح کشور به این کمیته ارایه و ارسال میگردد.
کاردان خاطرنشان کرد: با بهرهگیری از ظرفیتهای ملی و دانشمندان ایرانی در کارگروههای فنی کمیته مشارکتی فعال و اثربخش داشتهایم؛ سطح و کیفیت مشارکت جمهوری اسلامی ایران در برنامههای این کمیته به گونهای بود که تعجب و حیرت اعضای کمیته را برانگیخته و به اذعان همگان حضور ایران در کمیته میتواند کیفیت فعالیتها را به شکل قابل ملاحظهای افزایش دهد.
وی گفت: در شصت و هشتمین جلسه کمیته در سال۲۰۲۱ و پس از گذشت ۴سال از حضور اعضای ناظر، بررسی عضویت دائم چهار کشور ناظر از جمله ایران در دستور کار کمیته قرار گرفت؛ در این جلسه که به صورت مجازی برگزار شد، گزارش فعالیتهای انجام شده توسط ایران در چهار سال گذشته ارایه و در پایان پیشنهاد عضویت دائمی ایران در کمیته علمی اثرات تشعشعات هستهای با اجماع مورد موافقت واقع شد.
دکتر کاردان تصریح کرد: عضویت دائمی در کمیته علمی اثرات تشعشعات هستهای باید در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب برسد. در این مسیر علیرغم تلاشهای چند کشور جهت به تعویق افتادن عضویت دائمی ایران و حذف این بند از قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل، با تلاشها و رایزنی فشرده دیپلماتیک وزارت امور خارجه و همچنین اقدامات اثربخش علمی، پژوهشی و سابقه درخشان گزارش های ایران و همچنین با حمایت کامل دانشمندان عضو کمیته، خوشبختانه عضویت ایران به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل رسید و جایگاه ایران در این نهاد بینالمللی از وضعیت ناظر به عضویت دائم ارتقاء یافت.
این کمیته علمی در سال ۱۹۵۵ با هدف جمعآوری و ارزیابی اطلاعات در مورد آثار تشعشعات اتمی بر انسان و چگونگی مقابله با اثرات تشعشعات و نگرانی ناشی از آزمایش های سلاح اتمی، بر اساس قطعنامه ۹۱۳ مجمع عمومی سازمان ملل تشکیل شد. آنسکر در زمان تأسیس ۱۵ عضو داشت و در سه بازه زمانی اعضای خود را به ۲۷ کشور افزایش داد که با عضویت دائم ایران و سه کشور دیگر، تعداد اعضای کامل آن به ۳۱ عضو افزایش پیدا میکند.
منبع خبر: دیپلماسی عمومی و اطلاعرسانی